do tadeusza er, poety
tu znowu czesław
poeta jak wiesz
wstałem i wyszedłem
wlazłem w ogród
z ziemi
piszę szybko bo zimno
czerw mi się zieleni
a niedźwiedź litwin
miąs nieświeżych nie je
gastryka już nie ta
i rurę przepala
tadziu
swedenborga brak
pusta ta walhalla
po cichu liczyłem
że krócej pożyjesz
w mało znanym mieście
i razem w nic pogramy
w makao z liter
upadłych i krzywych
w zdechłe kalambury
kto wie
racji nie ma
paradoks i szczury
ciche instrumenty
tajemnica głucha
patrzę spod
w poema naiwne
z wolna
mnie wybałusza
nie dzwoni eurydyka
ni śladu orfeusza
wielu się odwraca
mówi brzydko
kropka
poeta dom ma
bardziej w krzyku sarny
niż w igle sosny
wnętrzu ludzkiej dłoni
hekatomba szyszek
łomoce o glebę
jałowy pył
non omnis moriar
mrówka ominie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz